Έτσι ξεκινούσε
η έκθεση μου όταν ήμουν β δημοτικού, 14 Ιανουαρίου 1998, την οποία την βρήκα κ
την έβαλα στα χέρια του την ημέρα που έφυγε. Που να φανταζόμουν ότι σχεδόν 16 χρόνια
μετά, θα καθόμουν και θα έγραφα μια τελευταία
έκθεση για αυτόν, στης 3.36πμ. Ξέρω θα πείτε γέρος ήταν , τι πίστευες? Και
όμως δεν είναι τι πιστεύεις αλλά τι νιώθεις και τι συνειδητοποιείς. Εγώ 40 μέρες
μετά που έφυγε , δεν έχω συνειδητοποιήσει τίποτα, πάρα την στενοχώρια κ την φοβερή
εμπειρία της κηδείας.
Είναι ο παππούς , ο παππούλης
ΜΟΥ , που με αγαπούσε κ τον αγαπούσα άνευ όρων. Που με πήγαινε κ με έφερνε στο σχολείο,
που με τάιζε το μεσημέρι λέγοντας μου παραμύθια και τα αναπαραστούσε σε εκείνο το
ροζ τραπεζομάντιλο με φέτες ψωμί. Κάθε πρωί όταν ήμουν απογευματινή πηγαίναμε ψωνίζαμε, μετά πηγαίναμε στο καφενείο κ με κερνούσε πορτοκαλάδα. Οταν βαριόμουν να κάνω
με τις λέξεις προτάσεις για το σχολείο, μου τις έκανε αυτός και ας με μάλωνε η δασκάλα,
:-D
Κοιμόμουν πολλές
φορές το μήνα στον παππού κ στην γιαγιά(μην
ξεχνάμε την αγαπούλα μας), μου έφτιαχνε συγκεκριμένα κάθε βράδυ γάλα με ζάχαρη
κ ας φώναζε η μαμά και την Κυριακή πηγαίναμε στην εκκλησία (αφού του χτένιζα καλά
τα μαλλιά) κ μοιράζαμε κεράκια όπως λέει κ η πρωτότυπη έκθεση. Γενικά ζωή και κότα
όπως καταλάβατε με τον παππού. Χριστούγεννα και Πάσχα πάντα μαζί μέχρι και το τελευταίο
που μας πέρασε, δώρα , λεφτά …γλυκα…. (το φλουρί που το κέρδιζα εγω ή απο μισό) τόσο τέλειες αναμνήσεις που έρχονται γιορτές
και δεν ξέρω τι θα γίνει, σίγουρα δεν θα είναι τίποτα ίδιο.
Ο παππούς ο Φάνης
με είδε να παίρνω 120 μετάλλια στην κολύμβηση κ με φώναζε ολυμπιονίκη του. Πέρασαν
τα χρόνια μπήκα στο λύκειο, ο παππους δίπλα, έβλεπε το σωστό κ το λάθος πριν το κάνω.
Με είδε να περναω στο πανεπιστήμιο και παρά
τα περασμένα 90του ήξερε ποσά κ ποια μαθήματα χρωστούσα. Πήρα κ το πτυχίο … και
ένα χρόνο μετά μας έφυγε. Μέχρι κ ένα μήνα πριν φύγει προσπαθούσε να μου βρει δουλεία.
Δεν θα ξεχάσω ότι για πολλά χρόνια όταν ήμουν μικρή κ φεύγαμε διακοπές, τι κλάμα
έριχνα που τον αποχωριζόμουν λες κ δεν θα τον ξαναέβλεπα ένιωθα(τι ειρωνεία) Τι
να κάνουμε συνεχίζεται η ζωή . …τα ξέρω
αυτά, αλλά ο παππούς είναι 2 φορές πατέρας
κ στην προκειμένη 10!
Τα τελευταία χρόνια
που άρχισα να συνειδητοποιω ότι κάποια στιγμή θα φύγει, έβλεπα εφιάλτες στον ύπνο
μου και ξυπνούσα , μέχρι που έφτασε η μέρα κ τελικά ήταν λίγο καλυτέρα
από ότι τα φανταζόμουν.. Ο λόγος ήταν ότι ο παππούς με απέφευγε λίγο τα τελευταία
χρόνια και πολύ συχνά μου έλεγε να μην στεναχωρηθώ όταν φύγει, προφανώς όταν φτάνεις
στο τέλος ..προετοιμάζεις τους γύρω σου.
Τελοσπάντων ότι
κ να γράψω είναι λίγο για αυτόν τον άνθρωπο (δεν μπορώ να τα εκφράσω), που πέρα
από όλα αυτά που έχει κάνει για μένα τόσα χρόνια, έχει κάνει κ για άλλους κ ήταν
σε όλους αγαπητός . Και πάντα προσπαθούσε να έχει το τέλειο για την οικογένεια
του …δεν άντεχε την αδικία κ τα έδινε όλα.
Δεν ξέρω πόσοι
από σας γνωρίσατε παππού , πόσοι είστε κοντά στον παππού σας , αλλά εγώ είχα
τον τέλειο παππού και θα τον θυμάμαι για πάντα. Αυτά που πηρά από αυτόν ήταν πολλά
και θα τα περάσω στα παιδιά κ στα εγγόνια κου! Σίλια
Για την μνήμη
του 30/11/2013
